təpcək

is.

1. Təpilmiş və ya yumşaq torpağı bellə döyəcləyib bərkitmə. Təpcək vurmaq – torpağı bellə döyəcləyib bərkitmək. Arx qazanda <Gülşən> kimi təpcək vuran olmazdı. Ə. Vəl..

2. Tüfəngin döşə dirənən (təpən) hissəsi; dibçək.